Tammo 80

Latijn:

Rector et collegium studiosos ad summos honores promovendi Universitatis Ultraiectinae,

Lectoribus salutem!

Sapienti consilio a maioribus nostris institutum est, ut bonarum artium studiosi, anteaquam doctrinam suam ad communem vitae usum conferrent, laudabiliter peractis studiis academicis publicum peterent industriae et eruditionis testimonium et documentum.
Quamobrem cum Ornatissimus Tammo Jan Dijkema legibus academicis satisfecisset atque ad summos honores iam contenderet ipsius eruditioni debitos, Nos, quo causam honestissimam adiuvaremus, audivimus eum, cum dissertationem suam defenderet cui titulus: Adaptive tensor product wavelet methods for solving PDEs.

In quibus omnibus cum se talem praestitisset, ut Nobis doctrinam et diligentiam probaret, honorificum quod ei debetur virtutis testimonium tribuimus. Quapropter Nos, pro potestate Nobis concessa, eandem/eundem Doctorem sollemni more creavimus et renuntiavimus, et ei concessimus quidquid iuris et
honoris doctori legitime creato aut lege aut longa consuetudine tribui haberique solet. Cuius rei quo sit certior fides, diploma hoc publicum, manibus rectoris magnifici et promotoris subscriptum et maiore Universitatis sigillo confirmatum, ei tradendum curavimus.

Datum Ultraiecti die XXIX mensis VI A.D. MMIX

Engels:

The rector and deans of the faculties of the Utrecht University

Reader greetings!

It is instututed by the wise counsel of our great men that students of the goodly arts, before applying their learning to the general use of life, should by their completed academic studies commendably seek public endorsement and proof of their industry and erudition. Wherefore, inasmuch as illustrous Tammo Jan Dijkema has complied with the academic regulations and is now contending for the highest honours worthy of his erudition, and that we might assist a most honourable cause, we have heard him defending his dissertation entitled: Adaptive tensor product wavelet methods for solving PDEs.

Seeing that in all these things he has shown himself capable of demonstrating to us his knowledge and diligence, we have conferred on him an honourable and well deserved proof of his virtue. Whereof, by the authority vested in us, we have created and proclaimed him Doctor in solemn fashion and have conferred on him the authority and honour which a legitimately created Doctor is entitled to have and receive as of right and by long established custom. So that the proofs thereof may be the more certain and tangible, we have ordained that this public diploma be handed to him signed by the Rector Magnificus and the Promotor and certified by the Great Seal of the University.

Utrecht, on the 29th Day of the Month of June 2009

Poging tot Nederlandse vertaling (wordt nog aan gewerkt):

De voorzitter en de commissie voor promoties van de Universiteit Utrecht,

Geachte lezers,

Na wijs beraad is door de meerderheid van ons besloten, van de wetenschappelijke student, alvorens zijn thesis voor algemeen gebruik vrij te geven, nadat zijn academisch onderzoek prijzenswaardig voltooid is, van openbaar getuigenis en bewijs van zijn inspanning en zijn geleerdheid te verlangen.
Omdat de geachte Tammo Jan Dijkema aan de academische voorwaarden heeft voldaan en door zijn onderzoek de verplichtingen voor promotie heeft verricht, hebben wij, ter bevordering van de betamelijkheid, naar hem geluisterd, terwijl hij zijn dissertatie verdedigde met de titel:
Adaptive tensor product wavelet methods for the solution of PDEs.

Omdat hij zich hierin zodanig heeft betoond, dat hij ons zijn thesis en zijn zorgvuldigheid heeft aangetoond, hebben wij hem het eervol getuigschrift van zijn verdienste verleend dat hem toekomt. Daarom hebben wij, namens de staat aan ons gedelegeerd, hem tot gewoon Doctor benoemd en dit vastgelegd, en aan hem toegestaan al wat gebruikelijk is te mogen doen of hebben, aan recht en eer, door zijn rechtmatige benoeming tot Doctor, hetzij wettelijk hetzij uit traditie.
In vast vertrouwen over deze zaak, hebben wij ervoor gezorgd dit staatsdiploma, ondertekend door de Rector Magnificus en de promotor en gewaarmerkt door het grote zegel van de Universiteit, aan hem over te dragen.

Na de inbraak vier maanden geleden dacht ik dat ik m’n beurt voor dit jaar wel gehad had. M’n computer was inmiddels al gejat. Kennelijk dachten de jongens die toen m’n ruit hadden ingegooid daar anders over, want zojuist hebben ze het weer gedaan. Dit keer zat ik echter thuis (ik ben immers inbetween jobs), en heb ze met een niet zo nette maar in ieder geval zeer luide vermaning weggejaagd.

De politie heeft ze gezocht in de stad, twee jochies op een kapotte scooter, de voorste met een bivakmuts en de achterste, die al half door het kapotte raam was gestapt, met een capuchon. Helaas hadden ze zich goed genoeg verstopt.

Update: We zijn, zo te zien, niet de enigen bij wie ze het hebben geprobeerd.

Alweer een Amuzevoorstelling! Het is al een paar weken geleden, maar toch het vermelden waard. Hoewel het verhaallijntje (hoewel van Shakespeare) dit keer iets minder boeiend was dan vorig jaar, maakte de locatie, de tuin van Slot Zuylen, alles goed! En ook het grandioze bugelspel was om over naar huis te schrijven. Hierbij.

Vanmiddag is het zover: na tien jaar aan de Universiteit Utrecht rond ik mijn promotie af met de verdediging van mijn proefschrift. De verdediging is openbaar, dus wie zin heeft kan om 14:30 in het Academiegebouw van de Universiteit Utrecht langskomen.

Dit is ‘m dan. Zo’n twee uur na ontvangst hadden m’n moeder en Peter de code in de stellingen al gekraakt, als eerste. De code luidde:

13-1 91-2 23-5 105-20 101-7 100-3 110-4 35-7 54-2 34-3 38-4 116-2 30-4 30-1 26-2 116-10 107-1 105-60 117-4 96-5 73-11 132-5 110-2 94-1 95-7 31-8 51-8 35-62 56-6 68-10 54-4 30-10 13-2 75-2 51-3 69-29 48-7 8-2 132-11 45-1 34-8 8-1 70-2 13-1 108-7 67-2 50-2 18-1 66-19 56-28 58-12 19-6 68-1 67-5

(En ze kwamen er ook achter dat hier een paar typefoutjes in staan…)

Binnenkort gaan we op vakantie naar Kreta (terwijl Hector en Fikkie op het huis passen natuurlijk). En het schijnt dat daar de zon schijnt. Daarom zijn we vorige week eens naar de zandverstuiving Soestduinen gefietst, de plaats die hier in de buurt het meest op strand lijkt. En volgens mijn hypermoderne fietscomputer was het ook dertig graden, dus de omstandigheden waren uitstekend om mijn strandhouding eens te oefenen. Ik moet zeggen dat het me vrij goed afging.

Vanochtend is, in alle stilte, deze website verhuisd naar een nieuwe provider. De oude provider bood maar 50 Mb opslagruimte, wat met de MP3’tjes die ik nog wel eens maak niet genoeg is. Als er problemen zijn door de verhuizing hoor ik het graag.

Een tijdje terug alweer heb ik met Dirk van Piermachochel een eindje gefietst door Waterland, het gebied ten noordoosten van Amsterdam. De tocht begon in Schellingwoude (van het liedje van Louis Davids), en voerde vervolgens via Durgerdam (van het liedje van Jeroen Zijlstra) naar een punt op de Uitdammerdijk, waar je mooi kunt kijken naar een vogeleiland.

Dirk is namelijk vogelaar, en ik mocht ook meekijken. Vanaf de Uitdammerdijk hadden we uitzicht op een eiland waarop minstens 500 meeuwen zaten, waarvan zo’n 40 zwartkopmeeuwen waren. Gewone meeuwen hebben ook een zwarte kop, maar de kop van zwartkopmeeuwen is net iets zwarter. Gelukkig had Dirk een telescoop bij zich.

Na een halfuurtje vogels kijken voerde de route verder via, nou ja, zie kaart. Voor de volledigheid de vogels die we gezien hebben: gele kwikstaart, lepelaar, krooneend, bruine kiekendief, fuut, aalscholver, blauwe reiger, knobbelzwaan, grauwe gans, brandgans, bergeend, krakeend, wilde eend, slobeend, tafeleend, kuifeend, torenvalk, fazant, meerkoet, scholekster, kievit, grutto, tureluur, kokmeeuw, stormmeeuw, zilvermeeuw, grote mantelmeeuw, houtduif, turkse tortel, koekoek, gierzwaluw, boerenzwaluw, witte kwikstaart, winterkoning, merel, rietzanger, fitis, pimpelmees, koolmees, ekster, kauw, zwarte kraai, spreeuw, huismus, vink, putter, kneu, rietgors, halsbandparkiet, nijlgans, kluut, zwartkopmeeuw, kleine mantelmeeuw.

Afgelopen dinsdag deed het Groot Academisch Staatskoor Moskou de provinciestad Coevorden aan. Dit was georganiseerd door de Lionsclub aldaar, voor het goede doel. En ik was erbij.

Het koor, onder leiding van Andrej Kozjevnikov, deed Coevorden aan in een tour die ook naar Raalte, Oldenzaal en Baden Baden voert. Voor de pauze zong het koor vooral klassieke liederen (Bach, Mozart, dat werk), en na de pauze mooie bewerkingen van Russische volksmuziek. Maar misschien wel het mooiste lied zongen ze aan het eind. Ik was wat verbaasd dat mijn moeder het—overigens loepzuiver—meezong, maar ze vertelde later dat het het bekende lied Mijn Nederland was (bekend van de beginregel Waar de blanke top der duinen, die weer bekend is van Herman Finkers). Voor de liefhebbers een luisterversie van Jeroen Zijlstra (uit Durgerdam)

Toen ik een maand of wat geleden langs Bolsward reed, vroeg ik me af hoe het liedje over “Het paard vab de waard in Bolsward” alweer ging. Ik wist nog:

Het paard van de waard in Bolsward, in Bolsward, in Bolsward,
Het paard van de waard in Bolsward, dat heeft maar ene …

Waarvan dat beest maar één had, kon ik niet meer bedenken. Eén oog zou kunnen, maar levert weinig perspectief voor een logisch couplet. Eén poot (pardon, been) zou het verhaal wel erg sterk maken. En één staart, tsja, dat is geen liedje waard…

Een internetzoektocht naar de tekst leverde geen tekst op. Pas na een aantal weken kwam ik op het idee om terug te gaan naar de bron: de meester van de basisschool die me dit liedje heeft geleerd. Die heb ik gisteren eens opgebeld. Hij zingt het liedje niet meer op school, maar wist zich nog een deel van de tekst te herinneren:

Het paard van de waard in Bolsward, in Bolsward, in Bolsward,
Het paard van de waard in Bolsward, dat heeft maar ene tand.
Geef ‘m pap van haver, of gemalen klaver,
Of gestoofde stokvis, als z’n honger erg is.

Een herziene internetzoektocht leverde een geluidsopname van Helga Buitelaar. Zij zingt verder:

En dus kan ‘t beest niet eten, niet eten, niet eten,
En dus kan ‘t beest niet eten, niet eten van het land.
En de boer wou ‘m niet houden, niet houden, niet houden,
En de boer wou ‘m niet houden, en deed hem van de hand.
Geef ‘m pap van haver, of gemalen klaver,
Of gestoofde stokvis, als het beest maar vet is,
En we brengen ‘m naar de slager, de slager, de slager,
En we brengen ‘m naar de slager, die maakt ‘m wel van kant.
Toen kwam er een lepe tandarts, een tandarts, een tandarts,
Toen kwam er een lepe tandarts, die zei “Niks aan de hand.
Geef ‘m pap van haver, of gemalen klaver,
Of gestoofde stokvis, als je beest je lief is.”
En hij gaf ‘m weer een paar tanden, een paar tanden, een paar tanden,
En hij gaf ‘m weer een paar tanden, en het kwam zelfs in de krant.

Ik vermoed dat het liedje zelfs nog verder gaat (geen wonder dat ik de tekst vergeten was), maar ik weet niet hoe. Wie het weet mag het zeggen.