Tammo 80Tsja, eigenlijk ben ik tegen goede doelen (dat vertel ik altijd aan de mensen van Stichting Care die me op straat een lidmaatschap willen aanpraten), maar voor de ellende in Azië door de tsoenami maak ik graag een uitzondering. Zoals wordt gesuggereerd in de Top 2000 heb ik 2000 cent gedoneerd. En als iedereen dat nu doet, zitten ze daar om geld in ieder geval niet verlegen.
Ik merk dat het updaten van m’n weblog alweer een dikke week achterwege is gebleven. Dat komt natuurlijk omdat ik het druk heb gehad, en daardoor heb ik nu een hoop te schrijven. De details laat ik achterwege, die zitten nog wel in m’n hoofd, en als iemand ernaar benieuwd is moet hij of zij maar e-mailen.
Op kerstavond was ik in Oosterhesselen, waar we volgens (Duitse) traditie de kerstboom hebben opgetuigd. Sterker nog: de boom kwam pas op de avond zelf uit het bos – met enige hulp van Peter en Jaap. Ook had mama lekker gekookt, ik weet niet of het speciaal voor Kerst lekker was, of gewoon lekker. Op eerste kerstdag was er een lekker uitgebreid ontbijt, waarna ik naar papa ben vertrokken. Daar heb ik natuurlijk met de zusjes gespeeld, we hebben geschommeld, en een fietswedstrijdje gedaan (ik in de allerlichtste versnelling, viel niet mee).
Op tweede kerstdag ben ik met Jaap naar Groningen geweest, waar ik zijn werk heb bezocht, ik mocht zelfs helpen, door de bierviltjes klaar te leggen. Om middernacht lag ik op bed, en Jaap begon toen echt met werken. Om half tien ‘s ochtends ben ik opgestaan, en heb ik de wacht overgedragen aan hem. Terwijl Jaap sliep heb ik door mijn tweede thuisstad rondgelopen, gekeken bij de schaatsbaan op de Grote Markt, en zelfs even gestudeerd in de univeriteitsbibliotheek (UB voor intimi).
De dag na Kerst heb ik de andere kroeg waar Jaap barman is bezocht. We hebben daar tot half drie ‘s nachts vertoefd, vrij aangenaam, maar ik was blij dat Jaap zo dicht bij het café woont.
Ik vergeet in dit verhaal dat ik ook naar de verjaardag van een kennis van m’n vader, een lagereschoolvriend, en mijn neef ben geweest. Het waren dus drukke dagen.
Ik zocht een keer op internet naar de CD Vroeger: 80 nostalgische hits uit die goeie ouwe tijd. Dit leverde slechts een paar resultaten op, waarvan één tot mijn verrassing een wedstrijd was, die ik nog net op tijd kon invullen. Inmiddels al lang vergeten, maar vandaag vond ik een envelop met een cd: de vierdubbelcd waar ik al zo lang van droomde. Deel één had ik al eens geript voordat ik ‘m weggaf (inmiddels verloren door iPod-ramp), maar op deel twee staan zeker even zo mooie nummers: Rockin’ Billy, Die Forelle, Loe d’r ligt een lijster in de la, Dansende vingers, Ali Cyaankali, Du bist die Rose vom Worthersee, Vaarwel mijn liefste, Een zeeman houdt van varen, het zijn allemaal klassiekers die in mijn boekenkast niet mogen ontbreken. Als een waar afgestudeerde heb ik vanavond al even op m’n bed gesprongen tijdens een van de wildere nummers op de cd. Allemaal met hartelijke dank aan www.astroh.nl (wat dat ook moge zijn).
Wat mag je zoal van een huisgenoot verwachten? Uiteraard dat er af en toe muziek luid gedraaid wordt, en af en toe iets wat voor muziek moet doorgaan (Ricky Martin). Maar daar tegenover is mijn benedenbuurvrouw ook zo ontzettend aardig geweest mij aan te bieden te helpen met het opruimen van m’n kamer. Dat hebben we zondagavond gedaan, nadat ik haar enigszins had overhoord over dierenrecht. We hebben er een paar uur in geïnvesteerd, maar nu is m’n kamer zeker netter dan eerst: de middelste la van m’n bureau is nu leeg! (M’n tafel daarentegen is iets voller dan eerst.)
Tsja, het updaten van het weblog gaat niet meer zo vlug, maar ik word ook een dagje ouder. En wat is nou drie dagen vergeleken bij de respectabele leeftijd van vijfenzeventig jaar, die de jubilaris die ik zaterdag bezocht heeft bereikt. Er was ter gelegenheid van dit heuglijke feit een Italiaans buffet in gereedheid gebracht, waar veel familie en buren op afkwamen. En overige mensen, maar vrij veel ervan waren mij nog onbekend (allemaal aangetrouwde familie respectievelijk buren). Dat maakte dat ik met een hoop mensen kennis heb kunnen maken, onder andere met m’n stiefachterfamilie uit Duitsland, en met een aardige docent Natuurkunde uit Wageningen. Mocht er nog eens zo’n jubileum zijn, dan houd ik me van harte aanbevolen.
Net als een tijdje terug heeft Jan-Jaap hier net geslapen om maar op tijd te kunnen vertrekken naar Schiphol. Nou ja, geslapen, we hebben van 11 tot 3 liggen kletsen, en toen was het weer tijd om op te staan. Om een reden die ik me nu niet meer zo goed voor de geest kan halen heb ik met hem mee-ontbeten, vier boterhammen met pindakaas en jam.
Op weg naar het station kwamen we twee mannen tegen die een fiets aan het ontmantelen waren, en bij nader inzien toch maar besloten hem in z’n geheel mee te nemen. We hebben ze vriendelijk gegroet, en zij wensten Jan-Jaap een goeie reis. Aardige lui toch.
Op het station kwam ik, nota bene nog steeds om 4 uur ‘s ochtends, mijn verloren gewaande propedeusegenoot Ruben tegen, die ik al vier jaar niet meer gezien had. Ik heb met hem een minuutje of twee staan praten, en ben in die tijd Jan-Jaap uit het oog verloren, hij was al door de extreem strenge kaartjescontrole heen geglipt (ik mocht er niet door). Vanaf de andere kant van het hek heb ik ‘m nog even kunnen uitzwaaien.
Op weg naar huis keken mensen me nogal raar na, omdat ik op klompen stepte, een luid tikkend geluid achterlatend (in de woonwijk heb ik dit natuurlijk geminderd). Thuis werd ik begroet door een kegel, en daarna door m’n buurman zelf. Leuk om gewoon begroet te worden met Woar komst doe weg dan?
Vanavond heb ik eens echt Chinees gegeten. Ik was door mijn (bijna ex-) kamergenoten in Eindhoven uitgenodigd om in een van hun huizen langs te komen, en heb die uitnodiging natuurlijk graag aangenomen. Het eten was heerlijk, er stonden allemaal schalen met lekkernijtjes op tafel, zoals dat kennelijk hoort. Ze waren zo aardig geweest me behalve stokjes ook bestek te geven, hoewel dat achteraf niet nodig bleek te zijn. Zelfs voor een echt Chinese ambiance was gezorgd: aan tafel werd voornamelijk Chinees gesproken (gelukkig merk ik het als m’n naam wordt gezegd, zelfs al schrijven ze ‘m als Tang-Mo Yang). Na het eten heb ik nog gezellig met twee van de huisgenoten zitten kletsen, we hebben zelfs foto’s gekeken, en ik heb me ingehouden en hun computer niet gerepareerd: dat zou maar saai zijn.
Vanmiddag heb ik samen met Guido via internet het Groot Dictee der Nederlandse Taal gemaakt. (Pas op als je naar de site gaat, je krijgt meteen de tekst te zien, vooral niet naar kijken!) Met 18 fout heb ik het er redelijk van afgebracht, het gemiddelde lag op 25 fouten dit jaar, en de beste bekende Nederlander, Jaap Jongbloed, had maar drie foutjes minder. Toch is er nog voldoende ruimte voor verbetering. Vanavond schreef ik in een buitengewoon snel chatgesprekje nog paart (het hebbend over een beest op vier benen), dus ik moet nog maar eens goed oefenen.
Vanavond hebben Imre en Yo-yi bij me boerenkool gegeten. Daar leek het me wel weer tijd voor. Yo-yi was zo handig om bij het parkeren van haar fiets haar sleuteltje af te breken, net toen het AXA-slot goed dicht zat. Imre en ik hebben nog geprobeerd de standaard junkentruuk uit te halen: heel hard met de fiets rennen, en dan plotseling het achterwiel op de grond zetten. Dit had echter – naast een gebogen spaak – weinig effect.
We hebben besloten dat we het slot niet open krijgen, zelfs niet met een ijzerzaag, en zijn teruggefietst naar Yo-yi’s huis. Imre met Yo-yi achterop, ik met Yo-yi’s fiets achterop. Het valt nog niet mee om met een fiets achterop te fietsen, maar het gaat redelijk. Het eerste stuk heb ik met de fiets onder de arm gefietst, en dat gaat ook prima. We fietsten langs het politiebureau, maar de agenten vonden het niet zo’n vreemd gezicht dat ze ervoor naar buiten kwamen.
Bij Yo-yi heb ik voor het eerst m’n “vakantiefoto’s” van Amerika laten zien, op een beamer die ze toevallig in huis had. Het is duidelijk dat ik nog een selectie van de foto’s moet maken: 568 is toch wel wat veel…
Vandaag haperde m’n nieuwe iPod uit Amerika ineens. Ik dacht nog dat het aan een fout MP3’tje lag, maar toen het bij meerdere muziekjes gebeurde, kreeg ik toch een bang vermoeden dat er iets ernstigers aan de hand was. Ik ben momenteel bezig met een hardeschijfcontrole (ik ben het stadium allang voorbij dat ik al m’n muziek kwijt ben). Voor wie hetzelfde probleem eens mocht tegenkomen: eerst resetten met ‘Select’+’Menu’, en die pas loslaten als er een appeltje in beeld komt, dan snel wisselen naar ‘Select’ + ‘Rewind’ (jemig, het lijkt wel een supernintendo-cheatcode). Meer nieuws volgt zodra ik het heb.