Google streetview in Utrecht
Een linkje voor de liefhebber: naast Groningen en Amsterdam staat nu ook Utrecht gefotografeerd vanaf de weg op Google maps. Kun je bijvoorbeeld zien waar ik werk.
Update: Nu ook streetview in Usquert en omstreken.
Een linkje voor de liefhebber: naast Groningen en Amsterdam staat nu ook Utrecht gefotografeerd vanaf de weg op Google maps. Kun je bijvoorbeeld zien waar ik werk.
Update: Nu ook streetview in Usquert en omstreken.
Het project van vorige week: het Noorse verjaardagsliedje Hurra for deg op een “programmeerbaar” speeldoosje. Ziehier het resultaat:
Voor het nageslacht (op uitdrukkelijk verzoek van Brenda): ik heb zojuist een keertje verloren van Brenda. Met een spelletje Leids kwartetten. Dat gaat net als gewoon kwartetten, maar dan met kaarten op het gebied van Leiden.
Laat het dan ook niet onvermeld blijven dat ik daarvoor twee keer gewonnen heb met barricade, en de tweede kwartetronde heel aardig terugkwam met een gelijkspel.
Binnenkort in de betere platenzaak: de studio-opname van Marie. Dat is de nieuwe hit van de Utrechtse zangeres Lo’Ann (die naar verluidt ook zanglessen geeft). De tekst van de gegarandeerde carnavalskraker luidt:
Marie, Marie, Marie,
Marie doe dat toch niet.
Neem nou die boxershort,
En doe die string nou niet!
De hit was zelfs al te beluisteren bij Paul de Leeuw. En afgelopen woensdag was dus de studio-opname, in Studio Moskou. En raad eens wie de accordeonpartij inspeelde.
Ik heb een nieuw spelletje: Bausack. Mijn nieuwe (tijdelijke) buurvrouw Tanja heeft het voor me meegenomen uit Berlijn: in Nederland is het al amper meer te krijgen. Het is al een oud spel, uit 1987. Maar waarschijnlijk is het idee nog een stuk ouder: maak een zo hoog mogelijke toren met onregelmatige blokken uit de blokkendoos. Het is erg leuk om de zwaartekracht te tarten en torens zoals hiernaast te maken.
Laat ik voor de volledigheid eens melden dat Brenda heeft gewonnen. Zie je wel dat ik tegen m’n verlies kan? (En nu eerst een potje Boggle.)
Het was vandaag autovrije zondag. En om dat te vieren hebben we vandaag eens ons Greenwheels-abonnement geprobeerd. Greenwheels is een vorm van autodelen: er staan alleen in mijn wijk al zo’n 30 rode autootjes. Met op de achterruit heel vrolijk: Vrijheid, blijheid op wielen. Het systeem werkt uitstekend, en we hebben lekker drie uur getoerd.
We zijn onder andere naar het Russisch Ereveld in Leusden gereden. Daar liggen zo’n 800 Russische soldaten begraven. Journalist Remco Reiding is al een tijd bezig met een project om de nabestaanden van de hier begraven soldaten op te sporen.
Dit weekend bestaat het complex waarin ik woon (ongeveer) 100 jaar. En het schijnt dat het daarmee het oudste complex voor sociale huur is in Utrecht. Daarom wordt er vanavond een groot feest gevierd. Op RTV Utrecht was al een aankondiging te zien, met mijn buren.
Bovendien stonden we ook in een artikel in het Stadsblad (zie ook de hele pagina).
De eerste filmpjes van het feest staan al op de buurtsite.
Woeha! Terwijl ik op vakantie was, stond een foto van mij op de voorpagina van de (digitale) Sydney Morning Herald. Het is een foto van mijn Macbookje, toen er een barst in zat. Dat gebeurt bij meer Macbooks, daarom worden ze ook wel Crackbooks genoemd. Mijn Macbook is trouwens keurig door Apple gerepareerd. De Sydney Morning Herald heeft mijn foto van Flickr gehaald. Daarbij is trouwens wel de licentie van mijn foto geschonden: ze hebben m’n naam niet genoemd.
Over die licentie gesproken: mijn eerste artikel is verschenen, en mag (onder vermelding van de auteursnamen) vrij verspreid worden.
Update: Na een e-mailtje heeft de Sydney Morning Herald netjes m’n naam toegevoegd.
Wat voor spannends heeft u dan allemaal gemist uit het spannende leven van Jan/Tammo Jan/Tammo/TJ? Nou, best veel. Hij wilde het ook allemaal wel met de trouwe lezers delen, de drafts stonden zelfs al klaar, maar het leven als kersverse doctor met een baan en een aantal hobby’s is behoorlijk druk (het vorige berichtje heeft hij snel na z’n zangles getikt, nu is hij naar badminton). Even overwoog hij dit blog dan maar rustig te laten sterven, uit tijdgebrek en de steeds groter wordende achterstand. Maar dat vond ik wel erg jammer en dus heeft hij beterschap beloofd: na deze reanimatiepoging zal hij de blogpen zelf weer oppakken.
Zo. Weer bij. En dan heb ik nog niet eens verteld over onze recentste fietstocht naar Rinse en Mirianne, onze weegcertificaten uit Oudewater, ons bezoekje aan Grafhorst en Jans nieuwe baan. Maar dat vraagt u hem zelf maar.
Vanochtend stond in de krant een artikel over spookblogs. De schrijver van dat artikel definieert dat als blogs die meer dan een week niet geüpdatet zijn. Strikt genomen was mijn blog dus tot voor zeer kort overleden.
Er is natuurlijk een reden voor de lange inactiviteit, die ik al eens eerder genoemd heb: ik had het te druk met leuke dingen doen. Daardoor is de achterstand dubbel zo hard opgelopen: enerzijds schreef ik niet en anderzijds beleefde ik heel veel leuke dingen.
Nu dient zich een mooie oplossing aan: Brenda (professioneel schrijver) heeft voorgesteld om m’n blog te reanimeren! En ik ga snel even wat leuks doen.