Zoals velen al hebben geconstateerd, hou ik m’n weblog niet meer zo frequent bij. In de loop van de tijd is de inhoud van dit weblog ook nogal veranderd. In het begin ging het over alles wat ik meemaakte (zoals wat ik in het weekend deed), maar in de loop van de tijd draaide dit naar dingen die ik in de context van m’n werk als wiskundige bedacht (zoals het Kassa-avontuur hieronder, de voetbalplaatjessommen en Mathematica-bevindingen).
Af en toe zal ik nog wel eens wat uitvinden, en dat dan op m’n weblog zetten. Maar ik stop nu officieel met de berichten van de persoonlijke categorie. Wil je weten hoe het met me gaat of wat ik dit weekend gedaan heb, bel dan gerust.
Toen we twee maanden geleden in het programma van de Stadsschouwburg keken, zagen we het Internationaal Danstheater staan. Omdat we toen nog niet wisten dat het nu razend druk is op het werk, boekten we enthousiast kaartjes. En daardoor heb ik nu heerlijk uitgerust tijdens het kijken naar tango’s, lindy hop, Oost-Europese dansen, accordeonsolo’s en wat dies meer zij. Toegegeven, tijdens de trage tango heb ik m’n ogen even dichtgedaan.
Tot mijn genoegen herkende ik sommige moves in het een na laatste nummer, de Lindy Hop, van acrobatisch rock-‘n-roll. Die had ik zo mee kunnen doen. En ook de toegift had ik zo mee kunnen doen, dat was namelijk een tango die ik ook nog heb geleerd van mijn accordeonleraar.
Onlangs heeft Mustafa mijn haar eens bijgewerkt. Brenda wees me erop dat hij wat haastig te werk was gegaan, en een haartje over het hoofd heeft gezien en dus op m’n hoofd heeft laten zitten. Gelukkig ben ik niet teruggestuurd, een nagelschaartje bood uitkomst.
Donderdag begon in Den Haag het Surinamefestival. De opening bestond uit een groot dansspektakel met dansen uit allerlei culturen. Onder andere de Nederlandse, vertegenwoordigd door Pieremachochel. En ik was erbij.
Vanmiddag was ik, met een heel gelegenheidsensemble bestaand uit twee slagwerkers, saxofonist, twee trombonisten, een tubaspeler en een trompetteraar, bij Omroep Brabant, om Lo’Ann te begeleiden bij een live-registratie van haar carnavalskraker Marie doe dè toch nie. De hele uitzending is nog een week terug te luisteren via de site, rond de 45 minuten. Voor de ongeduldigen hier een stukje.
De CD-single kan overigens bij Lo’Ann besteld worden. Nu bestellen, nog voor carnaval in huis!
En wie mocht er optreden in deze grote levensliederenshow? Juist, Martin van Doorn, de Utrechtse volkszanger bekend van de grote hit Dat is mijn Utrecht.
Speciaal voor de gelegenheid had violist Joep Belien het lied “Ik hou van Lombok” geschreven, op de melodie van Ik hou van Holland (melodie: Willy Schootemeijer). De achtergrondmuziek werd verzorgd door Joep Belien zelf (viool), Johan Verbeek (gitaar), Gerard Prins (cajón) en mijzelf (accordeon). Het resultaat van dit gelegenheidskwartet (samen met Martin van Doorn dus) is inmiddels voor de hele wereld te bewonderen:
Update: inmiddels staat ook onze uitvoering van Mijn Utrecht op de site, maar het origineel is toch net wat beter.
Voor het nageslacht (op uitdrukkelijk verzoek van Brenda): ik heb zojuist een keertje verloren van Brenda. Met een spelletje Leids kwartetten. Dat gaat net als gewoon kwartetten, maar dan met kaarten op het gebied van Leiden.
Laat het dan ook niet onvermeld blijven dat ik daarvoor twee keer gewonnen heb met barricade, en de tweede kwartetronde heel aardig terugkwam met een gelijkspel.
Binnenkort in de betere platenzaak: de studio-opname van Marie. Dat is de nieuwe hit van de Utrechtse zangeres Lo’Ann (die naar verluidt ook zanglessen geeft). De tekst van de gegarandeerde carnavalskraker luidt:
Marie, Marie, Marie,
Marie doe dat toch niet.
Neem nou die boxershort,
En doe die string nou niet!
De hit was zelfs al te beluisteren bij Paul de Leeuw. En afgelopen woensdag was dus de studio-opname, in Studio Moskou. En raad eens wie de accordeonpartij inspeelde.
Ik heb een nieuw spelletje: Bausack. Mijn nieuwe (tijdelijke) buurvrouw Tanja heeft het voor me meegenomen uit Berlijn: in Nederland is het al amper meer te krijgen. Het is al een oud spel, uit 1987. Maar waarschijnlijk is het idee nog een stuk ouder: maak een zo hoog mogelijke toren met onregelmatige blokken uit de blokkendoos. Het is erg leuk om de zwaartekracht te tarten en torens zoals hiernaast te maken.
Laat ik voor de volledigheid eens melden dat Brenda heeft gewonnen. Zie je wel dat ik tegen m’n verlies kan? (En nu eerst een potje Boggle.)
Tammo 80
Vanmiddag was ik, met een heel gelegenheidsensemble bestaand uit twee slagwerkers, saxofonist, twee trombonisten, een tubaspeler en een trompetteraar, bij 
