Ik heb, alweer, een alternatieve ideale zaterdag gevonden. Dit keer was ik bij m’n vader, waar achter op het land een stukje ijs lag. Het was niet veel groter dan een gemiddelde Utrechtse achtertuin, maar zeker genoeg om lekker op te glijden. Door ijzel was het ijs bedekt door een dun laagje sneeuwachtig spul. We zijn daarom snel teruggelopen, hebben bezems gehaald en de boel aangeveegd. Na een tijdje kwam er een club andere kinderen aangelopen, en die hebben ook braaf geholpen. Brenda had inmiddels bij haar vader een stel halve noren (houtjes met maar een schaats—per houtje, dat wel) gehaald, die iedereen even heeft geprobeerd. Het lukte Floor het best, zij kon vrijwel zelfstandig blijven staan, en als ik duwde gleed ze als Ard Schenk over het ijs.
Ik heb een type liedje ontdekt, en zoek er alleen nog een naam voor. Het gaat om liedjes waar, metrisch gezien, de eerste regel zich laat zingen op het hele lied. Eventueel mag die regel ook nog omgekeerd worden. Laat ik een paar voorbeelden noemen:
Erg bekend is natuurlijk Toen wij van Rotterdam vertrokken / Vertrokken wij van Rotterdam. In het hoge noorden kennen we Van Veendam noar Olle Pekel / Van Olle Pekel noar Veendam, beroemd geworden in de uitvoering van het bekende duo Johan en Henk. Chuck had in een film nog het voorbeeld Once I had a sweetheart / A sweetheart once I had. Verder heb ik zelf eens bedacht dat het ook werkt op de hit van Wil Tura: Ik ben zo eenzaam zonder jou (en dat 30 keer).
Verdere voorbeelden van dit genre ken ik eigenlijk niet, wat het ontbreken van een naam voor dit genre wel rechtvaardigt. Als iemand een goede suggestie heeft voor een benaming, of meer voorbeelden, hoor ik het graag.
Laat ik snel even een blijere foto bovenaan in m’n weblog zetten. Gisteren was ik een van de eersten op het ijs in het Wilhelminapark. Een paar kinderen die al op het ijs gleden toen ik langsfietste kwamen snel aan wal toen ik ze riep. Ze waren vast bang dat het niet mocht. Maar ik wilde alleen maar even vragen of ze dachten dat het ijs mij zou houden. Dat hebben die kinderen even voor me geprobeerd, door met z’n drieën voor me uit te gaan. Het kraakte wel een beetje, maar uiteindelijk ben ik tot bijna midden op de vijver gekomen! De nevenstaande foto is ook door mijn vriendelijke assistenten in het park genomen.
Ik word oud. Dat mag voor velen niet als een verrassing komen, maar voor mij doet het dat wel. Afgelopen week, op conferentie in Duitsland, kwam ik er achter dat ik vanaf de achterste rij de slides niet meer kan lezen. En dat is erg, want die slides worden geprojecteerd op een bord van 4 bij 4 meter. Mijn buurjongen Péter had een brilletje liggen, en toen ik dat opdeed werd alles me haarscherp duidelijk: ik heb een bril nodig!
Gisterochtend heb ik een bril uitgezocht, die ik begin januari mag ophalen. Verder zal ik in 2008 wel grijs worden van de promotiezorgen. Zie hiernaast een impressie.
Op initiatief van Arthur zijn we vorige maand met alle AiO’s wezen mountainbiken, in de Loonse en Drunense duinen. Dat is een best (om niet te zeggen pest-) end van Utrecht, maar dan heb je ook wel meteen de beste mountainbikeroute van heel Nederland. Met daarnaast een bijzonder aangenaam cafe, De Rustende Jager. Voor dit avontuur zijn we allemaal om acht uur opgestaan, om vervolgens om half tien in de Rustende Jager aan de koffie te zitten. Om tien uur had iedereen z’n (d’r) mountainbike gehuurd, en hadden ook de leken de werking van versnellingen door.
Met Arthur als leider viel het mountainbiken behoorlijk mee, het ergste incident was—dit heb ik helaas alleen van horen zeggen—iemand die tegen een boom fietste. Wat mij het zwaarst viel was het omploegen van de door de Drunense duinen omsloten zandvlakte. Net toen ik het bijna zat was was het rondje af.
Een leuk filmpje, het liedje Fever van Peggy Lee, maar dan uitgevoerd door Rita Moreno en Animal. Waarom heeft dit de hitparade niet gehaald? (En wil iemand dat Spaans even voor me vertalen?)
Veel mensen denken rond Sinterklaas al aan Kerst. Schande! Ik ga echter graag nog een stapje verder, en heb zaterdag met Brenda de klassieke Sovjet-Nieuwjaarsfilm Ironiya sudby (The Irony of Fate) gekeken. Deze film is in Rusland een echte klassieker, en wordt elk jaar op oudjaarsdag wel door een van de staatzenders uitgezonden. Het verhaal is van het niveau Jan Naarding (waarom heeft deze geweldige toneelvereniging geen website?) of, voor niet-Hesselaars, niveau John Lanting: veel deuren die open en dicht gaan, en veel verwarring. Maar het is ook een echte kerstfilm, compleet met bomen—in Rusland zijn het alleen Nieuwjaarsbomen. Een leuk liedje uit de film is: Если у вас нету тёти (als je geen tante hebt). Ik heb het meteen vertaald, met hulp van Brenda, Olga, Rena en Aleksandra:
Als je geen huis hebt
Kan het ook niet afbranden
En je vrouw kan er niet met een ander vandoor gaan
Als je geen vrouw hebt
Als je geen hond hebt
Kan je buurman hem ook niet vergiftigen
En je zult nooit met een vriend vechten
Als je geen vrienden hebt
Het orkest zwelt aan met bassen
De trompettist blaast op zijn trompet
Bedenk voor jezelf, beslis voor jezelf,
Hebben, of niet hebben.
Als je geen tante hebt
Kan je buurman haar ook niet vergiftigen
En je kunt niet doodgaan
Als je niet leeft
Allemaal ondoordringbare logica. Maar ik loop natuurlijk ver op de tijd vooruit: we moeten eerst nog allemaal Alles is Liefde bekijken (beter dan het origineel).
Ik heb net even een ommetje gemaakt met Brenda, en het kwam heel dicht in de buurt van een ideaal ommetje op een ideale zondag. In de Jaffastraat werden we aangesproken door twee jochies van een jaar of acht:
Hee, jij hebt klompen aan!
Ja, dat klopt
Moet je dan niet in een boerderij wonen?
Ja, maar dat past toch niet in de stad?
Ohja, maar dan ga je toch ergens anders wonen?
Ja, later als ik groot ben misschien.
Je bent toch al groot?
En daar hield het een beetje op een ideaal ommetje te zijn… Gelukkig kwamen we even later, op weg naar de zondagwinkel, Liefke en Machteld tegen in het café waar we langs liepen. En hebben we nog even gezellig een kopje warme chocolademelk gedronken.
Mijn lijstje met dingen die ik vandaag moet doen is overigens:
mama bellen
Sira bellen
Liefkes computer repareren
tentamens nakijken
weblog bijwerken
werkstuk printen
kijken of ik ergens een trekzak kan lenen / huren
banaan eten
Bij het item “weblog bijwerken” hoorde trouwens dat ik ben begonnen met een cursus Russisch, vandaar de titel van dit stukje.
Op de verjaardag van m’n grote zus Lotte vorige week heb ik eens een experimentje gedaan: ik heb een stop-motion filmpje gemaakt met m’n fototoestel. Overigens heeft Chuck onlangs een prijsgewonnen waarmee hij ook dit soort dingen gaat doen, hopelijk iets artistieker.
Hierbij een linkje dat weinig te maken heeft met mijn eigen belevenissen van de afgelopen tijd (in dit geval ben ik daar niet rouwig om): een volledige aflevering van de achteruitrijrace uit de eerste uitzendingen van Te land, ter zee en in de lucht. Mijn favoriete onderdeel uit deze uitzending was de sleepkabelrace. Jammer, die zal nu wel door de arbo verboden zijn.