Tammo 80

Dit weekend werd ik door mijn stiefoma gewezen op het bestaan van de film Jonathan Livingston Seagull. Het boek uit 1970 gaat over een zeemeeuw. Op internet zijn veel gedenkwaardige citaten uit het boek te vinden, zoals: “The gull sees farthest who flies highest.”

De filmbewerking van het boek bestaat uit nagesynchroniseerde beelden van echte zeemeeuwen. En veel zonsondergangen. En dat dik anderhalf uur lang. De liefhebber mag hem gerust een keer komen kijken, dan ga ik een boek lezen. Wat wel de moeite waard is, is de soundtrack van de film, van Neil Diamond. Deze zit ik momenteel te beluisteren, en hij klinkt vrij aangenaam, en in ieder geval ontspannend. Het schijnt dat in de jaren zeventig haast iedereen deze elpee in huis had (naast Hotel California natuurlijk).

Update: Vincent vertelde dat hij op de middelbare school bij Engels het hoorspel heeft moeten luisteren. Dus nagesynchroniseerde meeuwen, zonder meeuwen…