Tammo 80

Home / Weblog / Java / Reizen / Taalverhaspelingen

13 August 2007

Tammo – de hond

Tammo, de hond

Ik ontving zojuist een e-mail, die ik u niet wil onthouden:

Ik heb gelezen dat de naam Tammo langzaam maar zeker lijkt te verdwijnen. Ik heb echter groot nieuws. Sinds een 2 tal weken heeft onze dochter van 13 een jonge hond, een shi tzu en van af het begin dat ze aan gaf een hond te willen hebben zei ze dat deze de naam Tammo zal krijgen.

Dus de naam dreigt hierbij iets minder te verdwijnen, ook al is het nu de naam van onze hond.

Wij vinden het hier in huis een prachtige naam en ook de mensen die vragen naar de naam reageren erg enthousiast.

Update: Het is bevestigd dat de naam Tammo aan het uitsterven is: in het Dagblad (voorheen nieuwsblad) van het Noorden verscheen een artikel met de Groninger namen van 2007. Ze merkten zelf al op dat daar geen Tammo in voorkomt, met een linkje naar een berichtje van mij. Ook het gedicht Op Adrillenmaart wordt geciteerd. Zal ik ook even doen (uit het boekje Noar ‘t Adrillenmaart in Winschoot van Derk Sibolt Hovinga):

Noar ‘t Adrillenmaart in Winschoot

‘k Zag hier Toatje, Jaantje, Miene, Ete, Petje, Betje, Biene, Hero, Willem, Derk en Pait, Haiko, Knelies, joa wel nait.

Tammo, Egbert, Ontje, Oarend, Oaries, Steven, Barrelt, Boarend, Gepke, Tjokje, Renske, Fiene, Tunnies, Tjoaben en Tebine.

‘k Zag doar Sieje, Aifke, Trienus, Doato, Alie, Erriet, Tienus, Ake, Bene, Baals en Drewes, Bedde, Berthoa, Biefke, Sewes, Iesbraand, Bront en Fiebo, Bronno, Etto, Dodde, Halbe, Onno, Aantje ook, neegn moal wedevraauw, mit aarm Remt in onnertrouw.

Apmoal mit heur Grunneger noamen, Doar ze zok nooit veur schoamen, Al wil gounent tels verdraiten, net as ‘t veurgeslacht te haiten.

Gounent binnen nait meer blied mit ‘n noam oet opa’s tied;

Gounent vinnen dat te min, hebben ‘t hoger in het zin.

Jaantje en Aantje van op Diek binn nou Jeanne en Angelique.

Moar hier op ‘t Adrillenmaart is van ‘t lu nog haildaal swaart,

dei zok veur heur olle noamen op zien Grunnegers nait schoamen.

2 Comments »

  1. 8. ACROSTYCHON. (naamdicht)

    1
    Terug naar mijn geboortedorp,
    Aan de Zuidwending bij Veendam.
    Met de herinnering die ik daar vond,
    Mag ik nog genieten van die tijd,
    Op dat dierbaar plekje grond.

    Bomen, akkers en boerderijen,
    Aardappelen als hoofdgewas.
    Kom maar kijken hoe het is veranderd,
    Kanaal gedempt, het water stonk.
    Een voetpad was eens ons verlangen, •
    Rust en schoonheid wat daarna blonk.

    Comment by Tammo Bakker — 8 February 2010 @ 14:25

  2. Mooi hoor Tammo!

    Comment by tammojan — 8 February 2010 @ 14:32

RSS feed for comments on this post. TrackBack URL

Leave a comment