Soms kijk ik wel eens naar de statistieken van m’n website. Om er bijvoorbeeld achter te komen dat het populairste onderdeel de Prince-pagina is (zo’n 2000 bezoekers elke maand), gevolgd door m’n weblog (zo’n 500 bezoekers, niet noodzakelijk verschillende). M’n trouwste bezoeker werkt op een machine die kokosnoot.wur.nl heet (Wageningen dus), gevolgd door een paar abonnementen van Wanadoo.
Het opvallendst vond ik wel dat de twee meest opgevraagde bestanden cirkels.jpg en image1.gif zijn. De eerste komt uit een oud weblogbericht, de tweede uit m’n exo. Enig speurwerk leverde op dat deze plaatjes erg populair zijn op Kindertent.nl, CU2.nl en ImOnline.nl, sites waar kinderen leren op onverantwoorde wijze een website te maken. Zo werkt hun systeem in de hand dat kinderen een link naar een plaatje op andermans server plaatsen, in plaats van het plaatje zelf op te slaan op hun eigen server. Het risico is dat de plaatjes nog veranderd kunnen worden door de eigenaar van de eerste computer. Ziehier wat er dan gebeurt. Nog meer voorbeelden: -xxx-Elly-xxx-, x_noortje, lil_blondjuh (what’s in a name), xxsveaxx, x-baby-princess, lisantjuhh_91. Tip: zoek naar de tekst Host je plaatjes lekker zelf. Let op, de pagina’s doen zeer aan je ogen.
Gisteren heb ik op de open dag bij wiskunde een praatje gegeven over “Wiskunde en geluid”. In dit praatje gebruikte ik een geluid van 0,4 seconden, dat tot vier maal toe herkend werd als de eerste noot van een bekend liedje. Raden jullie het ook?
In het kader van het Festival Mooie Woorden was er gisteravond in Tivoli een hommage aan Herman van Veen, die dit jaar 60 werd, en al 40 jaar artiest is. Allerlei Utrechtse bands waren gevraagd een nummer van hem te coveren. Dat heeft-ie geweten: het nummer Hilversum 3 werd headbangend uitgevoerd. Alle muziek is online na te luisteren, erg aan te raden. Met dank aan Arthur voor de uitnodiging, Remy voor een lekker biertje, en 3 voor 12 Utrecht voor de organisatie.
Mijn lieve zusje Lotte vertelde me op haar verjaardag (ze is al acht!) dat ze op muziekles zit. Daar heeft ze geleerd het ritme van liedjes mee te klappen. Ze deed dit voor bij het liedje over Vader Jacob. Met dit in mijn achterhoofd, en m’n oordopjes links en rechts in m’n hoofd, zat ik op de terugweg in de trein mee te tikken op Doe Maar. Natuurlijk tik ik, als gevorderde, mee op de afterbeat. Als uitdaging voor mezelf bedacht ik om intussen Vader Jacob te neuriën met de hele tel op mijn meetikjes. Mij is het niet gelukt, wie kan het wel? Als dit lukt, probeer het dan ook eens met dit liedje.
Afgelopen zondag heb ik samen met Jaap de Lions Stamppotrally 2005 gereden. We hadden de mooiste auto: een glimmend zwarte Volvo Amazone. Gelukkig reed Jaap, ik mocht navigeren. Misschien had Jaap dat ook maar moeten doen, ik heb een paar keer links en rechts door elkaar gehaald. Met als gevolg dat we 29e (van de 52) zijn geworden. De tocht voerde – met een bolletje-pijltje systeem – van Erm naar Aalden, Meppen, Westerbork, Dwingeloo, en nog wat plaatsen. Ik heb niet op de plaatsnamen gelet, als navigator moest ik me bezighouden met aanwijzingen als “over 250 meter afslag rechts”, “over 2,3 kilometer op een gelijkwaardige kruising links”, “ho stop, wacht even, tikkie terug Jaap”.
Als wiskundige was ik gevraagd om mee te denken over een van de vragen (als taalliefhebber had ik al over een andere vraag meegedacht). De vraag was: wat is het quotiënt van de som van de cijfers van het nummer van de paddestoel links van de kruising en 3? Vrijwel iedereen had moeite met het bepalen van het quotiënt, maar mijn probleem lag veeleer bij het optellen; uit de som van de cijfers van 284382 kreeg ik 28, en uit het quotiënt dus 9 1/3. Tijdens de bekendmaking van de uitslag werd nog genoemd dat de enige wiskundige niet kon optellen, heel aardig.
Afgelopen dinsdag in de stad: het groot Broese Dictee der Nederlandse taal. Ik was uitgenodigd door Guido om me met hem te meten in de allernieuwste spelling (toen twee dagen oud). Laat ik vooraf zeggen dat Guido de derde prijs heeft gewonnen met 15 fouten, en ik met 17 fouten de vierde prijs (een nieuw Groen Boekje) had kunnen winnen. Mijn fouten waren (in mijn foute spelling): tv-loos, kerstman, core business, 65+-ers, semi-naamgenoot, reïntegratietraject, human resource management, Pietermannen, Goedheiligman, verbijdt, uitwijden, tadjine, burka, zuiden, paëlla, madeira, Indiaan. Op verbijdt en uitwijden na schaam ik me niet voor deze fouten. Waar ik me wel voor schaam is dat ik in het overnemen van mijn aangekruiste keuzes op het net-formulier een fout heb gemaakt, waardoor de jury de indruk had dat ik susjibar zo zou willen schrijven, en ik dus 18 fouten had, niet genoeg voor een vierde prijs. Maar dat terzijde.
Vanochtend heb ik bij de bakker het eerste aspect van mijn nieuwe ik getoond: ik bestelde een halfje wit. De juffrouw achter de toonbank schrok zich een hoedje, aangezien ik al jaren een halfje lichtbruin haal. Maar dit is nog niet alles, verwacht binnenkort veel nieuwe wijzigingen. Zo ga ik ook bijzonder hard werken en m’n kamer opruimen, beide binnen een week (in verband met respectievelijk een R&O-gesprek en een bezoeker). Ik heb geen jaarwisseling nodig voor goede voornemens!
Op verzoek van Aly was ik vandaag even op zoek naar een online dingetje om woordzoekers te maken. Dat is gelukt, ik vond er een op discovery.com. Om te proberen maakte ik even een puzzel met stamppotwoorden erin: hutspot, zuurkool, spekjes, klapstuk, en zo voorts. Ik had de optie Include backward words (sdrow drawkcab edulcnI) aangezet. Je kunt je mijn verbazing voorstellen toen ik het woord klapstuk (een heel fatsoendelijk woord) in de puzzel tegenkwam.
Op uitnodiging van Sira en Paul heb ik gisteravond een demonstratie van een grote Tesla-spoel bijgewoond. Huisgenoten van Paul hadden dit apparaat gemaakt. Ik begrijp de werking niet helemaal, maar het komt erop neer dat een stroom van 220 Volt met spoelen en RLC-circuits omgezet wordt naar 500.000 Volt. En dat laatste is genoeg om de lucht te ioniseren, net als wat er bij bliksem gebeurt. Het apparaat van gister bracht (in een werkplaats) bliksemschichten van bijna 3 meter—het publiek stond op een veilige afstand van ongeveer 4 meter. Het schijnt dat het metershoge apparaat na deze geslaagde demonstratie verkocht is aan Walibi World om daar tijdens een Halloween-feest dienst te doen.
Het lijkt of ik iets met getallen heb, maar dat is niet in het bijzonder zo hoor. Het geval wil wel dat ik gisteravond met Sira de laatste aflevering van 24 (seizoen 2) heb gekeken. Omdat we de reclame niet hebben gekeken hebben we hier in totaal 18 uur over gedaan. Man, wat is dit een spannende serie. Eigenlijk vind ik het een hele prestatie dat we dit hebben gehaald, zeker voor mensen die niet zo van spanning houden (als de violen aanzwellen kruip ik ‘t liefst achter m’n stoel, en ook Sira heeft bepaalde stukjes met handen voor d’r ogen gekeken).
Nadeel van deze geweldige serie is dat er zoveel tijd in gaat zitten. Gisteravond lag ik pas om 2 uur op bed. Gelukkig zijn de bouwvakkers aan de overkant zo vriendelijk om om half acht met hun steigerbouw te beginnen, zodat ik nu wel iets—min of meer—nuttigs moet doen.
Tammo 80
