Tammo 80

Ik zat net, op een zeldzaam avondje vrij, te luisteren naar het prachtige radioprogramma Twij deuntjes veur ain cent (uiteraard op Radio Noord). Daar kwam het geweldige nummer Bie de Lidl van Voorheen de Bende voorbij. Voorheen de bende was vroeger De bende van Baflo Bill, o.a. van het nummer Duddelip (hier in een uitvoering van HEM, Hessels Eerste Mannenkoor – voor de liefhebber). En die Bende van Baflo Bill was vroeger Rooie Rinus en Pé Daalemmer. Met bijvoorbeeld het juweeltje Zo ain as doe. Van die laatste hieronder een fragment.

n stuk of wat vratten op dien baaide linkerhanden
n haile dikke poest op dien rechterbil
en in dien mond doar ontbreken n poar tanden
ast wat tegen mie zegst din vlaigen de sputters op mien bril

vieze vette hoaren dai vind ik voak in keuken
peuterst in dien neus, ast eten veur mie kookst
kroep ik op bèr din vind ik van die gore peuken
omdastoe veur het sloapen eerst nog n sigaretje rookst

moar het gekke is wicht, mit die bin ik tevree
want zoas doe is der in t haile land gainain
nee t gekke is gré, mit die bin ik tevree
al is t ook nait aaltied rozegeur en moaneschien meschain

Sinds kort heb ik een nieuwe iPod: een iPod Touch. Ik had het apparaat al een tijdje van Sara te leen, en nu hebben we van iPod gewisseld. Deze iPod Touch, zeg maar een iPhone zonder telefoon, is een stuk groter dan m’n vorige iPod, maar kan ook een stuk meer. Als ik in de buurt van draadloos internet ben, kan ik m’n e-mail erop lezen, m’n nieuwsfeeds erop bekijken, en als het moet zelfs m’n weblog erop bijwerken. Verder kan ik er ook muziekjes op afspelen.

Een nadeel van de nieuwe iPod is dat hij alleen via touchscreen te bedienen is, en dat vind ik lastig als hij in m’n broekzak zit, of aan de beltclip aan m’n riem. Daarom heb ik, met heel veel vriendelijke hulp van een meneer van de werkplaats bij natuurkunde, een plaatje op m’n fiets gemonteerd om de iPod op vast te klikken. Zo kan ik tijdens het fietsen de iPod bedienen, en zien waar ik op druk.

Ik vond de vinding dusdanig inventief dat ik hem eens gepost heb op een forum. Daar stroomden de reacties al gauw binnen: sommigen waren bang dat de elektronica zou lostrillen, anderen betwistten dat (hij zit bij mij in de Fiat al tijden op het dashboard en dat trilt veel harder), en weer anderen waren vooral bang dat hij gestolen zou worden (of een spandoek met de tekst: ik heb een iPod). Ondertussen rakelden ook weer mensen de discussie op of je eigenlijk wel mag telefoneren op de fiets (volgens goed forumgebruik moet minstens de helft van de berichten off topic zijn). Het leukst vond ik de reactie van een zekere Monique: Helemaal geweldig.

Net als anderhalf jaar geleden heb ik een kans gemist om a few rooms, de band van Fouke, live te zien spelen. Dat is jammer, maar gelukkig heb ik de nieuwe CD al wel in huis, dus ik kan naar hartelust luisteren. Bijzonder meldenswaardig aan deze CD is dat ik er een klein stukje heb meegespeeld, als achtergrondkoortje op de accordeon, in het nummer Mephisto’s Grand Theatre. Volgens Fouke was dit nummer al zo raar, dat er zelfs wel een accordeon bij kon. Liefhebbers kunnen de CD online bestellen of beluisteren, of bij mij thuis komen luisteren.

Van Vincent mocht ik een mooie CD lenen van Pete Seeger, beroemd van onder andere Turn, turn, turn! en Where have all the flowers gone? (bekender als Sag’ mir wo die Blumen sind, hij schijnt het uit het Oekraiens vertaald te hebben). Verder is Pete Seeger bekend van het lied If I had a hammer, bekend natuurlijk in de uitvoering van Trrrrrini Lopez. Over dit lied had Seeger op zijn CD een nogal filosofisch verhaaltje, dat ik graag even wil laten horen. Bij deze.

Ik schreef al eens over het liedje Van Veendam noar Olle Pekel (muziek) van het duo Johan en Henk. Dat dit niet de oorspronkelijke versie van dit liedje was vermoedde ik al, ook omdat dit duo een ander liedje rechtstreeks uit de bijbel heeft overgenomen. Ook dit liedje blijkt een kerkelijk gezang te zijn, geschreven door Joh de Heer (niet de Heer). Van dit lied, Vol verlangen blijf ik uitzien, vond ik een mooie uitvoering door het Urker mannenkoor Onger Oens.

Het lied blijkt het echter zelfs tot in Australië geschopt te hebben: de Seekers gebruiken de melodie voor The Carnival is Over (tekst). Dit lied is zelfs gezongen op de Paralympics van 2000.

Maar het wordt nog veel zotter. De Traveling Yanka Musicians (de laatste band waarover op internet niks te vinden is) heeft een gemengde Nederlands-Russische uitvoering van het lied Iz-Za Ostrova, wat zoveel betekent als Vanwege het eiland (of “Van achter het eiland”). Hierin komt ook de bekendste tekst op deze melodie terug: Ik zal nooit meer dronken wezen, ik zal nooit meer dronken zijn.

Update: Vincent wees me erop dat dit niks meer en niks minder is dan de melodie van Aan de oever van de Rottte, waarvan de melodie niet, zoals wel eens beweerd wordt, die van Clementine is.

Ik had het liedje “Elise et moi” van Pierre Groscolas ineens in m’n hoofd. Daarbij vond ik een mooi filmpje. Misschien juist voor mensen zonder boxjes leuk om te zien. Ik vroeg me af wat de dame op de achtergrond voor acteeraanwijzingen heeft gekregen.

Dit weekend werd ik door mijn stiefoma gewezen op het bestaan van de film Jonathan Livingston Seagull. Het boek uit 1970 gaat over een zeemeeuw. Op internet zijn veel gedenkwaardige citaten uit het boek te vinden, zoals: “The gull sees farthest who flies highest.”

De filmbewerking van het boek bestaat uit nagesynchroniseerde beelden van echte zeemeeuwen. En veel zonsondergangen. En dat dik anderhalf uur lang. De liefhebber mag hem gerust een keer komen kijken, dan ga ik een boek lezen. Wat wel de moeite waard is, is de soundtrack van de film, van Neil Diamond. Deze zit ik momenteel te beluisteren, en hij klinkt vrij aangenaam, en in ieder geval ontspannend. Het schijnt dat in de jaren zeventig haast iedereen deze elpee in huis had (naast Hotel California natuurlijk).

Update: Vincent vertelde dat hij op de middelbare school bij Engels het hoorspel heeft moeten luisteren. Dus nagesynchroniseerde meeuwen, zonder meeuwen…

Ik kreeg net ineens het liedje “Pluizig en blauw” in m’n hoofd. En het leek me leuk dat nog eens te horen. Dus ik zocht even of ik het op internet kon vinden. Tussen de zoekresultaten zitten dan ook altijd virussen, met titels die mensen moeten verleiden tot het downloaden van die bestanden. Ik vraag me af wat voor soort mensen hier in trappen (of “hiervoor gaan”).

Gevonden: de volgende Nederlandse bewerking van het liedje Music, music, music (put another nickel in). Het was een succes van het Orkest zonder Naam, de Nederlandse tekst is van Dico van der Meer:

Zet de wereld op z’n kop

Met ‘n opgewekte mop

Geef je bokkepruik een schop met

Music! Music! Music!

Cupido krijgt ons niet klein

Rozengeur en maneschijn

Kunnen ons gestolen zijn voor

Music! Music! Music!

Hola, de pianola speelt kat en muis

Met zorg en pech en dan

Verdwijnt de hele rataplan,

Zet de wereld op z’n kop

Met ‘n opgewekte mop

Monter alle mensen op met

Music! Music! Music!

Héél de wereld ligt in zwijm

Voor ‘t „theme” van Harry Lime

Cithers moeten mode zijn bij

Music! Music! Music!

Spreek je ‘n belastingman,

Weet je dat je dokken kan,

En je „riksies” rink’len dan als

Music! Music! Music!

Hola, de pianola pingpingelt

Van Ta-ra-ra-boem-dié

En vrolijk pingelt alles mee.

Wees geen zure ouwezeur

Met ‘n tweedehands humeur

Jaag je zorgen uit de deur, met

Music! Music! Music!

Ik heb een type liedje ontdekt, en zoek er alleen nog een naam voor. Het gaat om liedjes waar, metrisch gezien, de eerste regel zich laat zingen op het hele lied. Eventueel mag die regel ook nog omgekeerd worden. Laat ik een paar voorbeelden noemen:

Erg bekend is natuurlijk Toen wij van Rotterdam vertrokken / Vertrokken wij van Rotterdam. In het hoge noorden kennen we Van Veendam noar Olle Pekel / Van Olle Pekel noar Veendam, beroemd geworden in de uitvoering van het bekende duo Johan en Henk. Chuck had in een film nog het voorbeeld Once I had a sweetheart / A sweetheart once I had. Verder heb ik zelf eens bedacht dat het ook werkt op de hit van Wil Tura: Ik ben zo eenzaam zonder jou (en dat 30 keer).

Verdere voorbeelden van dit genre ken ik eigenlijk niet, wat het ontbreken van een naam voor dit genre wel rechtvaardigt. Als iemand een goede suggestie heeft voor een benaming, of meer voorbeelden, hoor ik het graag.